Chodzenie po ulicach miasta i korzystanie z ró#380;nych #378;róde#322; informacji o otoczeniu jest dla wi#281;kszo#347;ci z nas tak #322;atwe i oczywiste, #380;e nie zwracamy na to uwagi. Osoby niewidome, które pozbawione s#261; mo#380;liwo#347;ci korzystania z g#322;ównego #8222;odbiornika", jakim jest zmys#322; wzroku, zmuszone s#261; do pozyskiwania informacji innymi kana#322;ami, takimi jak np. s#322;uch czy dotyk. Swoj#261; orientacj#281; przestrzenn#261; opieraj#261; na takich metodach, jak wyczuwanie stopami w#322;a#347;ciwo#347;ci nawierzchni, szacowanie odleg#322;o#347;ci od potencjalnych przeszkód na podstawie odbitego d#378;wi#281;ku w#322;asnych kroków, rozpoznawanie subtelnych zapachów lub d#378;wi#281;ków charakterystycznych dla pewnych miejsc, a je#380;eli brakuje innych wskazówek, liczenie kroków do miejsca, gdzie nale#380;y skr#281;ci#263;. Chwilowe rozproszenie uwagi, nieoczekiwana przeszkoda, przeoczenie istotnego sygna#322;u lub pomy#322;ka przy liczeniu kroków mo#380;e spowodowa#263; utrat#281; orientacji. W takim przypadku jedynym rozwi#261;zaniem jest szukanie pomocy u innych osób.
展开▼
