Parch zwykly ziemniaka, powodowany przez bakterie z rodzaju Streptomyces, nalezy do powszechnie notowanych w rejonach uprawy ziemniaka chorób skórki bulw. Sposród 17 gatunków, zaliczonych do tego rodzaju przez Waksman'a i Lechevalier'a (1953), najwieksze znaczenie jako sprawcy parcha ziemniaka maja S. scabies (Thaxter), S. acidiscabies (Lambert i Loria) oraz 51 turgidiscabies (Takeuchi). Powszechnie uwaza sie, ze zródlem porazenia sa bakterie bytujace w glebie, chociaz jak do wodza tego wyniki Lehtonen'a i wsp. (2004) moga byc nim takze sadzeniaki. Glównymi czynnikami determinujacymi wystepowanie choroby sa: odpornosc odmiany, wirulencja wystepujacych w glebie szczepów bakterii oraz warunki srodowiska (Hiltunen i wsp. 2005). Wykazane przez Lapwooda i wsp. (1973) zaleznosci i wskazana na ich podstawie agrotechniczna metoda eliminacji porazenia bulw poprzez nawadnianie plantacji ziemniaków w okresie poczatkowego rozwoju bulw sprawila, ze takze w badaniach krajowych wiele uwagi poswiecono wplywowi rozkladu opadów i deszczowania na wystepowanie choroby (Rudkiewicz i Zakrzewska 1987; Gawińska i wsp. 1999; Gluska i Nowacki 2001; Szutkowska i Lutomirska 2002). Wyniki tych prac zwrócily nasza uwage na role warunków termicznych w róznych fazach rozwoju ziemniaka na wystepowanie choroby.
展开▼
